Symptomen
- Bloedarmoede
- Infecties
- Bloedingen
- Vermoeidheid
- Dorst
- Vermagering
Wat is het?
De ziekte van Kahler is een kwaadaardige woekering van bepaalde cellen in het beenmerg, de zogenaamde plasmacellen. Plasmacellen horen tot de witte bloedcellen. Normaal gesproken maken ze afweerstoffen tegen organismen die een bedreiging vormen voor het lichaam, zoals virussen en bacteriën. In geval van de ziekte van Kahler is één van die plasmacellen zich ongeremd gaan vermenigvuldigen. Hij en zijn nakomelingen produceren een overmaat aan afwijkende, nutteloze afweerstoffen. Ze verdringen gezonde bloedcellen uit het beenmerg. Bovendien tasten ze het bot van het beenmerg aan. De aantasting van het bot veroorzaakt pijn: in de wervelkolom, de ribben, de schedel, het bekken, in willekeurige volgorde. Doordat de zieke plasmacellen gezonde beenmergcellen verdringen ontstaat bloedarmoede. Ook ontstaat er een tekort aan witte bloedcellen, waardoor vaker infecties ontstaan. Het tekort aan bloedplaatjes veroorzaakt bloedingen. De abnormale afweerstoffen die geproduceerd worden tasten de nieren aan, die minder goed gaan functioneren. Er ontstaat vermoeidheid, dorst en vermagering.
Hoe kom je eraan?
Daar is geen duidelijke oorzaak voor aan te geven. De ziekte van Kahler komt niet zo heel vaak voor. Het vormt ongeveer één procent van alle kankers. Verreweg de meeste patiënten zijn ouder dan 50 jaar, een kleine minderheid tussen de 30 en 50 jaar. Onder de 30 jaar komt de ziekte niet voor.
Wat kunt u zelf doen?
Niets. Als u klachten krijgt als boven beschreven, raadpleeg dan uw arts.
Wat doet de dokter?
Met bloed-, urine- en röntgenonderzoek kunnen typische afwijkingen worden vastgesteld: bloedarmoede, tekort aan witte bloedcellen en bloedplaatjes, abnormaal eiwit in bloed en urine, tekenen van botafbraak in het skelet. Met een beenmergpunctie kan men de afwijkende plasmacellen aantonen. Er zijn meerdere behandelingsmogelijkheden. De keuze hangt af van de leeftijd en de conditie van de patiënt. Is de patiënt vitaal en jonger dan 65 jaar dan zal men een stamceltransplantatie overwegen. Dat is een zware behandeling. Met zware chemotherapie worden alle beenmergcellen, ook de gezonde, vernietigd, waarna gezonde stamcellen worden toegediend. Deze zijn eerder afgenomen van de patiënt zelf of afkomstig van een donor met een weefseltype dat sterk op dat van de patiënt lijkt. Deze stamcellen groeien in het lege beenmerg uit tot nieuwe rode en witte bloedcellen en tot bloedplaatjes. Tussen de start van de chemotherapie en het moment dat de stamcellen uitgroeien tot functionerende bloedcellen is de patiënt erg kwetsbaar. In die tijd maakt hij geen rode bloedcellen aan en ook geen witte, waardoor hij erg vatbaar is voor infecties. In die periode wordt hij geïsoleerd verpleegd, zodat hij niet in contact kan komen met ziektekiemen van buiten. Is de patiënt behandeld met stamcellen van een ander, dan zal hij na genezing medicijnen moeten blijven gebruiken die de afweer onderdrukken. Dit, om te voorkomen dat zijn nieuwe afweercellen zijn eigen lichaam aantasten. Bij patiënten bij wie men stamceltransplantatie niet aandurft wordt een lichtere chemotherapie toegepast die de ziekte terugdringt, vaak gecombineerd met bestraling. Steekt de ziekte later weer de kop op dan kan men deze procedure herhalen met een andere combinatie van cytostatica om hetzelfde effect te bereiken. Uiteindelijk geneest een kwart van de patiënten. Bij een aanzienlijk deel van de overigen kan een verlenging van het leven, in goede kwaliteit, bereikt worden.
De Diagnosehulp bevat interactieve vragenlijsten voor 263 ziektes. Door het invullen van een vragenlijst kunt u controleren of de symptomen van een bepaalde aandoening voor u van toepassing zijn. Per lijst zijn er gemiddeld 10 vragen. De Diagnosehulp is alleen beschikbaar als app voor iPhone en iPad. Download de diagnosehulp. Binnenkort is ook de Android-versie (voor o.a. Samsung) beschikbaar. 