Symptomen
- Kleine (circa 0.5 tot 1 cm) kronkelende wormpjes op de ontlasting
- Nachtelijke onrust door jeuk aan de anus
- Komt vooral voor bij kinderen
Wat is het?
Wormen zijn parasieten. Dat betekent dat het organismen zijn die leven ten koste van de gastheer bij wie ze inwonen. Deze kan daar meer of minder last van hebben. De meeste bij de mens voorkomende wormen leven in de darm. Ze kunnen zich echter zich ook elders in het lichaam ophouden. De in veel tropische landen voorkomende bilharzia worm bijvoorbeeld leeft in de bloedvaten. Er zijn vele soorten darmwormen: de mijnworm (ankylostoma), de lintworm (taenia saginata), de spoelworm (ascaris), en de aarsmade (oxyuris) zijn de bekendste. Vooral in de tropen komen ze erg veel voor. Er is vrijwel geen Afrikaan die niet door een of meer soorten wormen is geinfecteerd. In gematigde streken als bij ons zijn ze schaarser. Dat heeft met het klimaat te maken, en met betere hygiënische omstandigheden vandaag de dag. Tot vijftig jaar geleden waren de spoelworm en de lintworm ook bij ons nog veel voorkomende parasieten. Tegenwoordig zien we bij ons eigenlijk alleen nog de aarsmade (oxyuris). Aarsmaden (oxyuren) leven, zoals de Nederlandse naam aangeeft in de darm. Daar vermenigvuldigen ze zich ook. Ze komen vooral bij kleine kinderen voor. Vaak komt er een aantal met de ontlasting naar buiten. Als u een plateau WC hebt ziet u ze op de ontlasting kruipen. `s Nachts kruipen ze uit de anus naar buiten om op de huid rond de anus eitjes te leggen. Dat jeukt hardnekkig. Kinderen worden daar wakker van en gaan huilen. Oxyuren zijn onschuldige parasieten en kunnen geen kwaad. Anders dan vaak gedacht wordt veroorzaken ze geen buikpijn.
Hoe kom je eraan?
Als kinderen jeuk krijgen aan hun achterste gaan ze krabben. De eitjes plakken aan hun vingers en komen onder de nagels terecht. Al spelend met andere kinderen verspreiden ze de infectie: andere kinderen krijgen de eitjes aan hun handen en vandaar in de mond. Vervolgens groeit er een nieuw wormpje uit in de darm. Vaak zijn op deze manier hele gezinnen tegelijk besmet.
Wat kunt u zelf doen?
U kunt de besmetting zoveel mogelijk voorkomen door een goede hygiëne. Houdt de nagels kort. Laat na toiletbezoek en voor het eten de handen wassen. Toch moet u een besmetting bij uw kind niet opvatten als gebrek aan hygiëne: besmettingen zijn haast niet te voorkomen, ze zijn eigen aan het gedrag van kinderen: die zitten immers altijd aan elkaar, én met hun vingers in de mond. U kunt de besmetting vaststellen als u de wormpjes op de ontlasting ziet kruipen. Met de moderne WC`s is het echter niet eenvoudig de ontlasting te inspecteren. Bekijk, als uw kind `s nachts wakker wordt van de jeuk zijn anus. Vaak ziet u enkele wormpjes rondkruipen. Hebt u wormpjes vastgesteld, of vermoedt u een besmetting, koop dan mebendazol tabletjes in de drogist of apotheek. U geeft één tabletje nu. Daarmee worden alle levende wormpjes gedood. Het volgende geeft u 14 dagen na het eerste. Daarmee worden de jonge wormpjes gedood die tijdens het innemen van de eerste tablet nog in de eitjes zaten. Op deze manier kunt u de besmetting effectief bestrijden. Omdat de aandoening zo besmettelijk is, is het vaak verstandig het hele gezin tegelijk te behandelen, zodat men elkaar niet opnieuw kan besmetten. Denk er echter aan: deze tabletten mogen niet gegeven worden aan kinderen jonger dan twee jaar.
Wat doet de dokter?
Twijfelt u over de diagnose, raadpleeg dan uw huisarts. Deze kan aanraden “blind” te behandelen, zonder de wormpjes aangetoond te hebben. De behandeling is namelijk onschuldig. Wilt u toch zekerheid, dan kan hij de ontlasting laten onderzoeken op het voorkomen van eitjes.
De Diagnosehulp bevat interactieve vragenlijsten voor 263 ziektes. Door het invullen van een vragenlijst kunt u controleren of de symptomen van een bepaalde aandoening voor u van toepassing zijn. Per lijst zijn er gemiddeld 10 vragen. De Diagnosehulp is alleen beschikbaar als app voor iPhone en iPad. Download de diagnosehulp. Binnenkort is ook de Android-versie (voor o.a. Samsung) beschikbaar. 