Symptomen
- Bloederige diarree
- Buikpijn
- Darmkramp
- Koorts
- Gewichtsverlies
Wat is het?
Met de ziekte van Crohn behoort colitis ulcerosa tot de groep van de chronische darmontstekingen (in het Engels: IBD = Inflammarory Bowel Disease). Colitis ulcerosa is een ziekte waarbij het slijmvlies van (een deel van) de dikke darmen ontstoken is. Meestal is alleen het laatste deel van de dikke darmen aangedaan, maar het beeld kan zich uitbreiden tot de hele dikke darm. De dunne darmen doet niet mee. Het slijmvlies vertoont zweren en abcesjes. Daardoor ontstaat bloederige diarree, buikpijn, darmkramp, koorts, gewichtsverlies. Bij sommigen verloopt de ziekte heel heftig, met wel tien keer bloedige diarree per dag, bij anderen juist heel mild. Als de ziekte heftig verloopt kan de darmen plots gaan uitzetten. Een gevaarlijke situatie, omdat de darmen dan kan scheuren. Het proces kan actief zijn en vervolgens weer tijden lang rustig blijven. Op den duur kan de darmen gaan verlittekenen. Ook is er op den duur een verhoogde kans op het krijgen van dikke darmen kanker. Bij eenderde van de patiënten ziet men behalve afwijkingen aan de dikke darmen ook ziekten van andere organen: de ogen, de huid, gewrichten.
Hoe kom je eraan?
Colitis ulcerosa ontstaat veelal op jongvolwassen leeftijd. De oorzaak is niet precies bekend. Stress is geen oorzaak. Wel ziet men vaak dat door stress het beloop van de ziekte verergert. Een aangeboren aanleg is van belang, maar omgevingsfactoren eveneens. De combinatie leidt tot een ontsporing van het immuunsysteem: het lichaam gaat afweerstoffen maken tegen stoffen in de darm. Door de ontstekingsreactie die daar het gevolg van is wordt de darmen beschadigd. Ook de bovengenoemde afwijkingen aan andere organen zijn gevolg van ontspoorde immuunreacties.
Wat kunt u zelf doen?
Niet zoveel. Ook het volgen van bepaalde diëten heeft geen invloed op het verloop van de ziekte.
Wat doet de dokter?
De diagnose wordt gesteld door middel van een endoscopie: met een flexibele buis wordt de dikke darmen inwendig bekeken. Het typische ontstekingsbeeld valt daarbij op. Er worden hapjes weefsel afgenomen voor microscopisch onderzoek. Daarmee wordt de diagnose bevestigd. Dan kan de behandeling beginnen. Als de ontsteking zich in het einde van de dikke darmen bevindt, dan kunnen de medicijnen per klysma worden toegediend. Anders moeten ze worden geslikt. De basis van de behandeling is die met zogenaamde 5-ASA medicijnen. Hoe die precies werken is nog niet precies bekend, maar ze zijn vaak wel effectief. Lukt het daarmee niet, dan zoekt de arts zijn toevlucht tot medicijnen die het afweersysteem onderdrukken. Dat kunnen ontstekingsremmende hormonen zijn (corticosteroïden) of bepaalde cytostatica (medicijnen die de celdeling remmen) of een combinatie ervan. Wordt de ziekte rustiger, dan kunnen de medicijnen worden verminderd. Kan men de ziekte niet onder controle krijgen dan kan chirurgisch ingrijpen nodig zijn. De dikke darmen wordt dan in zijn geheel verwijderd. Het einde van de dunne darmen wordt dan met de anus verbonden. Gevolg is dan wel dat dagelijks een grote hoeveelheid dunne ontlasting wordt geproduceerd, omdat de indikkende functie van de dikke darmen niet meer aanwezig is.
De Diagnosehulp bevat interactieve vragenlijsten voor 263 ziektes. Door het invullen van een vragenlijst kunt u controleren of de symptomen van een bepaalde aandoening voor u van toepassing zijn. Per lijst zijn er gemiddeld 10 vragen. De Diagnosehulp is alleen beschikbaar als app voor iPhone en iPad. Download de diagnosehulp. Binnenkort is ook de Android-versie (voor o.a. Samsung) beschikbaar. 