Symptomen
- Grote moeite de aandacht te houden bij bezigheden, zomaar iets anders gaan doen
- Dingen niet afmaken
- Impulsiviteit
- Reageren op iedere gedachte die door het hoofd schiet
- Hyperactiviteit
- Niet stil kunnen zitten, niet stil zijn, altijd bezig zijn
Wat is het?
ADHD is een afkorting van de Engelse benaming van de aandoening: Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Vrij vertaald in het Nederlands: aandoening gekenmerkt door gebrek aan concentratie en door sterke rusteloosheid. Dat geeft al aardig weer wat de ziekte inhoudt. Kinderen met ADHD reageren op alle prikkels die bij hen aankomen. Kunnen geen onderscheid maken tussen belangrijke en onbelangrijke prikkels. Het lijken dus heel lastige kinderen: ze willen niet luisteren, maken hun werk niet af, blijven niet op hun plaats zitten. Toch zijn het de kinderen zelf die er het meest onder lijden. Ze zouden best wel anders willen, maar dat ongeorganiseerde, onrustige zit nu eenmaal in hen. Ze hebben er geen controle over en kunnen er niets aan doen. Het is een aandoening waar je mee geboren wordt en die niet over gaat als je volwassen bent. Hoogstens heb je er wat mee leren omgaan. Volwassenen met ADHD hebben vaak grote moeite met het plannen van hun werk of studie. Beginnen te laat, vergeten belangrijke dingen, hebben geen overzicht en het lukt hen ook niet dat te organiseren. Ze zijn vaak met meer dingen tegelijk bezig, zonder één daarvan af te maken. Hun kamer is vaak een chaos. Hun impulsiviteit speelt hen parten. Ze kunnen ondoordacht beslissingen nemen, in hun relaties, met het werk, bij het doen van aankopen. Ze kunnen erg gevoelloos overkomen doordat ze er zomaar allerlei, soms kwetsende opmerkingen uitflappen. Ze zijn geneigd om naar roesmiddelen te grijpen (alcohol, drugs), om maar wat rust in hun hoofd te krijgen. Hebben vaak sterke minderwaardigheidsgevoelens. Dat komt omdat ze zich bewust zijn van hun capaciteiten, maar zich tegelijk realiseren dat ze te chaotisch zijn om die waar te maken.
Hoe kom je eraan?
Er is sprake van een stoornis in de signaalverwerking in de hersenen, maar hoe precies, dat is niet bekend. Wel staat vast dat de ziekte erfelijk is. Drie procent van de kinderen lijdt eraan (dat is één per klas!) en één procent van de volwassenen ervaart er hinder van.
Wat kunt u zelf doen?
Regelmaat en structuur is de basis in de omgang met kinderen met ADHD. Vaste afspraken en regels en daar niet van afwijken. Daarin vinden kinderen houvast. Vooral lichte vormen van ADHD zijn hiermee al erg geholpen. Tevens is van belang zich te realiseren dat het geen kwaadwilligheid van het kind is, maar onmacht waardoor hij zich zo gedraagt. Straffen leidt alleen maar tot meer frustratie.
Wat doet de dokter?
Als u of uw kind verschijnselen vertoont als beschreven, raadpleeg dan uw arts. Deze zal ook niet met zekerheid kunnen zeggen of sprake is van ADHD en u verwijzen naar een gespecialiseerde kinderarts of kinderpsychiater. Deze kunnen de diagnose met zekerheid stellen en een behandeling starten. Er zijn medicijnen waarmee de verschijnselen van ADHD een stuk verbeteren en waarmee de patiëntjes (patiënten) zich een stuk beter voelen. Deze moeten blijvend worden ingenomen. Ook worden adviezen gegeven over hoe met de kinderen om te gaan en welke school het meest geschikt is.
De Diagnosehulp bevat interactieve vragenlijsten voor 263 ziektes. Door het invullen van een vragenlijst kunt u controleren of de symptomen van een bepaalde aandoening voor u van toepassing zijn. Per lijst zijn er gemiddeld 10 vragen. De Diagnosehulp is alleen beschikbaar als app voor iPhone en iPad. Download de diagnosehulp. Binnenkort is ook de Android-versie (voor o.a. Samsung) beschikbaar. 