In een artikel in Medisch Contact spreken rechtssocioloog John Griffiths en anesthesioloog P. Admiriaal het vermoeden uit, dat de arts soms expres de verkeerde doodoorzaak aangeeft. Zo zouden veel artsen bij terminale patiënten bewust een pijnbestrijdend middel voorschrijven dat levensverkortend werkt. De patiënt overlijdt aan het gebruik van dit middel, maar de arts geeft aan dat het om pijnbestrijding ging.
Ook onwetendheid van artsen kan het hoge percentage verklaren. Bijvoorbeeld: Een patiënt lijdt aan een terminale ziekte en krijgt een hoge dosis morfine voorgeschreven. Bij veel artsen leeft nog steeds het (onterechte) geloof dat een hoge dosis morfine het leven van terminale patiënten kan verkorten. Als de patiënt overlijdt, geeft de arts aan dat dit het gevolg is van de hoge dosis morfine, terwijl de patiënt in werkelijkheid overleed aan de gevolgen van zijn ziekte.
(Bron: Gezondsite)