Artsen in de geestelijke gezondheidszorg worden steeds vaker beoordeeld aan de hand van hun resultaten. Vaak blijkt echter dat de therapeut verouderde methoden gebruikt waar nieuwe, goedekopere therapieën voorhanden zijn. Dit komt doordat er niet genoeg onderling overleg plaatsvindt tussen therapeuten. Hierdoor weten zij vaak niet welke therapie het beste werkt en blijven zij achterhaalde of dure methoden gebruiken.
De nieuwe protocollen schrijven voor de meest voorkomende klachten een standaard behandelingstraject voor. De patiënt weet dan zeker dat de therapeut de meest geschikte methode gebruikt, die niet buitensporig duur is. Mocht de patiënt echter willen afwijken van het standaard behandelingstraject, dan wordt dit niet meer vergoed.
(Bron: Volkskrant)